حجتالاسلام سیدرضا هاشمیگلپایگانی، کارشناس مذهبی در گفتوگو با ایکنا درباره درایتهای ویژه
امام محمدباقر(ع) در زمان امامتشان گفت:
ابوحمزه ثمالی میگوید در مسجدالنبی(ص) نشسته بودم که مردی آمد و گفت: ابوجعفر محمدبن علی(ع) را میشناسی؟ گفتم: بله، گفت: چهل سوال آماده کردم و میخواهم از او بپرسم؛ میخواهم ایشان را امتحان کنم. ابوحمزه از او پرسید: حق و باطل را میشناسی؟ پاسخش مثبت بود؛ در ادامه گفت پس چرا میخواهی از ایشان سؤال کنی وقتی میدانی درست و غلط چیست. آن مرد به ابوحمزه گفت: شما کوفیان کم طاقت هستید. در همان زمان امام باقر(ع) وارد شدند؛ یک عده خراسانیان نیز دورشان جمع شدند و ایشان راجع به احکام حج صحبت میکردند.
آن فرد نزد امام رفت و پنجمین امام شیعیان نام او را پرسید و وی را شناخت که فقیه اهل بصره بود. آن فرد مضطرب شد و گفت: من در محضر شما خودم را گم کردم؛ امام فرمود: زیرا جایی نشستی که «فِي بُيُوت أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ» است، سؤالات خود را بپرس. فقیه مصری گفت: آیا خوردن پنیر اشکال دارد؟ امام فرمود: خیر اشکالی ندارد، باقی سوالات را بپرس. فقیه مصری گفت: باقی سوالات یادم رفت. این مسئله به دلیل عظمت وجودی امام باقر(ع) بود، افراد زیادی میآمدند سوال میکردند و میرفتند و ارتباط تنگاتنگی بین مذاهب و امام(ع) وجود داشت. همچنین درایت ایشان و علم الهی که داشتند، تشیع را حفظ کردند.
طرح و تدوین از نیلوفر قاسمی
انتهای پیام